1.تصمیم گرفتم حرفهایی که خودخوری میکنم به آقای میم بگم (مدام توی ذهنم خودم رو روبه روش فرض میکنم) بنویسم.هیچ وقت نمیخونه اما نوشتن "من" رو آروم میکنه.
2.از فردا پیگیر استاد نویسندگی میشم.خدایا لطفا خواهشا" این دفعه یکی با علم و سواد باشه.):
یکشنبه هم میرم آموزشگاه بگم مدرکم رو صادر کنن.گفتم میم هم مجله ی فرم و نقدم رو بیاره.به سختی پولشو جور کرده بودم و خودم نخونده بودم.3ماهه دست والاحضرت گیره.
3.نمیدونم واسه این آشفتگیم چه کنم؟
4.اما سر منزل مقصود!
دیروز به صاحب کارم گفتم از کجا بدونم مسیری که دارم میرم درسته؟از کجا بدونم اشتباه نکردم و بعدها پشیمون نمیشم؟
گفت:هیچکس جواب این سوال رو نمیدونه.اگه میدونستن همه به هدفشون رسیده بودن و این همه آدمها احساس ناامیدی نمیکردن.
تو راهی که انتخاب کردی رو برو و واسش تلاش کن.
جا نزن.
5.شنبه "نجما" بهم زنگ زد.
نجما کیه؟
من سال 95 دانشجوی علوم اقتصادی بودم.توی یکی از بهترین دانشگاه های غیرانتفاعی اصفهان.
اما بنا به خیلی دلایل ترم2 انصراف دادم.خیلی از نظر روحی روانی بهم یختم.حتی هنوز هم کابوس م هست.بگذریم.
ما اونجا که دست کمی از لاس وگاس نداشت،خیلی رفیق بودیم.5 6تا دختر و 2تا پسر!
گروهی بیرون و سینما میرفتیم.کار خطا نمیکردیم.
اونا خیلی دهن بین بودن و زیراب زن.بینمون بهم خورد.با پنبه سر بریدن خلاصه.
اون وسط یه دختره ترم بالایی بود به اسم نجما.74 یا 73 بود.چندباری با هم حرف زدیم از وبلاگ هنر و.
خیلی اخلاقمون شبیه بود.عمیقا دوستش داشتم.
بعد از انصراف هیچ خبری ازم نگرفتاز دوریش خیلی ناراحت بودم.
اما توی دانشگاه جدید.ماه منیر.دوستای جدید.کم کم فراموش شد.
تا اینکه شنبه بهم زنگ زد.
ناراحت نیستم ولی میگم وقتی یکی دوستتون داره ولی میرید،برید دیگه.برنگردید.خاطرات اون بدبخت رو شخم نزنید.
آدمها وقتایی که باید باشن نیستن،وقتی نمیخوایشون چرا میان؟
عادت دارن
وقت هایی که باید باشن،نیستن.
خیلی ,نجما ,منزل مقصود منبع
درباره این سایت